Jesteśmy Żydami z Breslau
Ocalała młodzież i jej losy po roku 1933
Film dokumentalny autorstwa
Karin Kaper i Dirka Szusziesa
Bohaterowie:
Esther Adler, Gerda Bikales, Anita Lasker-Wallfisch, Renate Lasker-Harpprecht, Walter Laqueur, Fritz Stern, Günter Lewy, David Toren, Abraham Ascher, Wolfgang Nossen, Eli Heyman, Mordechai Rotenberg, Max Rosenberg, Pinchas Rosenberg
Oraz polsko-niemiecka grupa młodzieży w Berlinie i we Wrocławiu
Muzyka: Simon Wallfisch, Patrick Grant, Carlo Altomare
Muzyka:
dwie pieśni w wykonaniu Bente Kahan,
nagrane w listopadzie 2015 podczas koncertu
zaaranżowanego przez Bente Kahan w celu wsparcia uchodźców syryjskich:
Ani Ma’amin słowa z modlitewnika Rambam
muzyka: tradycyjna
fortepian: Tomasz Kasiukiewicz klarnet: Igor Pietraszewski
Unde Malum słowa: Tadeusz Różewicz
tłumaczenie z jęz. angielskiego.: Joanna Trzeciak
muzyka: Bente Kahan Wykonawca: Adam Skrzypek, kontrabas
We współpracy z Fundacją Bente Kahan z Wrocławia
Pod patronatem Rafała Dutkiewicza - Prezydenta Wrocławia i Władysława Bartoszewskiego byłego Sekretarza Stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Pełnomocnika Premiera ds. Międzynarodowych (pośmiertnie)
Koordynacja projektu: Maria Luft
Doradca naukowy: Katharina Friedla
Pokaz przedpremierowy 6 listopada 2016r. o godz. 17
w Kinie Nowe Horyzonty we Wrocławiu -
Europejskiej Stolicy Kultury 2016
Premiera
niemiecka w Berlinie 13 listopada 2016r. o godz. 16 w Zeughauskino
(Deutsches Historisches Museum)
W kinach w Niemczech od 17 listopada 2016r.
Sponsorzy i partnerzy projektu filmowego i warsztatów:
Die Beauftragte der Bundesregierung für Kultur und Medien (Pełnomocnik Rządu ds Kultury i Mediów), Fundacja Robert Bosch, Auswärtiges Amt (Ministerstwo Spraw Zagranicznych), Polsko-Niemiecka Fundacja na Rzecz Nauki, Polsko-Niemiecka Współpraca Młodzieży wraz z Fundacją Bethe z programem dotacji „Zachować pamięć”, Tönnjes E.A.S.T., Ursula Lachnit-Fixson-Stiftung, Miasto Wrocław, Fundacja Zukunft Berlin
Byli młodzi, patrzyli w przyszłość pełni oczekiwań, czuli się u siebie w Breslau, który zamieszkiwała wówczas trzecia co do wielkości gmina żydowska Niemiec. Potem Hitler doszedł do władzy. Od tego momentu tych żydowskich nastolatków wiąże wspólny los prześladowania przez Niemcy nazistowskie: Niektórzy zmuszeni byli do ucieczki lub emigracji, inni nawet przeżyli obóz koncentracyjny Auschwitz. Pozbawieni domów, zdołali uciec, rozpierzchnąwszy się na wszystkie strony świata. Budowali swoje nowe życie w różnych krajach. Nie mało z nich przyczyniło się w sposób znaczący do założenia i budowy Państwa Izrael.
W centrum filmu są właśnie losy 14 ocalałych świadków historii. Oni nie tylko żywo pamiętają tamtejsze środowiska żydowskie w Breslau. Ich późniejsze doświadczenia pokazują imponujący, wielowymiarowy portret tego pokolenia. Niektórzy z nich nawet biorą na swoje barki daleką podróż do miasta urodzenia i udają się do dzisiejszego Wrocławia, gdzie spotykają polsko-niemiecką grupę młodzieży. Szczególnie w czasach rosnącego antysemityzmu film buduje most emocjonalny pomiędzy przeszłością a przyszłością tworzoną, z dużą odpowiedzialnością, przez nas wszystkich.
W filmie uwzględnione zostają nowe miejsca zamieszkania bohaterów w Stanach Zjednoczonych, w Izraelu, w Anglii, we Francji, a nawet w Niemczech. W ten sposób film daje możliwość do wrażliwego pojęcia zasięgu „bycia-rzuconym-w-świat“.
Ważną rolą w filmie odgrywa także odbudowa gminy żydowskiej we Wrocławiu, która od dawna już nie jest niemiecką. Przedstawienie tego wątku pokazuje w sposób bolesny rozmiar katastrofy. Kontrast do przeszłego, nieodwracalnie utraconego powiększy się w sposób bolesny i z drugiej jednak strony zarysowuje subtelną szansę nowego początku.